Über die Volltextsuche können Sie mit einem oder mehreren Begriffen den Gesamtbestand der digitalisierten Zeitungen durchsuchen.
Hier können Sie gezielt in einem oder mehreren Zeitungsunternehmen bzw. Zeitungstiteln suchen, tagesgenau nach Zeitungsausgaben recherchieren oder auf bestimmte Zeiträume eingrenzen. Auch Erscheinungs- und Verbreitungsorte der Zeitungen können in die Suche mit einbezogen werden. Detaillierte Hinweise zur Suche.
Für Der gerade Weg/Illustrierter Sonntag haben Sie die Möglichkeit, auf Ebene der Zeitungsartikel in Überschriften oder Artikeltexten zu suchen.
[...] coby iéy było. Ach ugryzłeś mi, powiada, koniec ięzyka i nosa. Cóż teraz pocznę nieszczę śliwa? jutro cię zaraz hultaiu oskarzeprzed Chu [...]
[...] Lecz gdzież mnie miłość porywa? Nie, nie postrzegam... czekam go napróźno... Ach Leander nie przybywa! Może też ieszcze niepóźno? Może téż w moim miłośnym zapale [...]
[...] Może dzisiay nieprzybędzie, Może też nowey miłości ogniwa... Ach! przebacz mi Leandrze w żałośnym zapędzie, Serce mé o twem sercu powątpiwa, Lecz niech ślad naymnieyszey burzy [...]
[...] (Tonem boleści i trwogi) Bogi przedwieczne stoię iak nieżywi, Ach! każdy połysk błyskawicy drzący, Lub grzmot chuczący, - Smiertelnym razem mé serce przeszywa! [...]
[...] (10zie patrzeć ze skały) Lecz widzę go ... Ach tak iest, to Leander miły; Pzryymcie możni bogowie szczere dziękczynienia Czuję, iż wszystkie troski zmartwienia [...]
[...] Z uporną wodą passować się zdaie.... Krew się o nieba! w żyłach moich ścina! - Ach widzę sił mu nie staie! Ach Leandrze! Leandrze!.... niech wołanie moie, Dóydzie ciebie, niech twoią odwagę zasilę” [...]
[...] Iedną tylko przemoż chwilę A złączemy się oboie. Leandrze! .... nie słyszy mnie. ... ach siły utraca .... Ostatniey dobądź twey mocy... . Oczy swoie kn mnie zwraca. [...]
[...] ( Leander zanurza się i ginie) O! nieba zniknął.... ach! zniknął o bogi. Próżno go szukam moiemi oczyma.;.. Leandrze,.... Leandrze drogi,.... [...]
[...] Próżno go szukam moiemi oczyma.;.. Leandrze,.... Leandrze drogi,.... Ach iuż zginął.... iuż go nie ma .... (Dlugo stoi nieporuszona, nakoniec powoli mówi) [...]
[...] (Dlugo stoi nieporuszona, nakoniec powoli mówi) Ach! zginął.... mieysca smutne iuż go nieuyrzycie .. Sámá wydarłam mu życie. (Po 9lugién milczeniu, tonem rospaczy [...]
[...] brzmiące w uszach moich, powtarzające się w ser cu, obecnie w tych błogosławionych progach speł nione widzę. Ach! odpoczynku duszy! o święty, stały i doskonały pokoju, którego świat szuka nie mogąc znaleźć, przyrzeka nie dając „quam mun [...]
[...] niły. Ach, jakiegoż milczenia namiętności, spoko ju żądz, odpoczynku uczuć doświadczam w tej chwili! Bez narzekań na przeszłość, bez żalu na [...]
[...] we mnie ciągle walczyły rozkaz, rozum, pożądli wość: duch i ciało, łaska i natura, świat i Bóg, mi łość przyjemności i skłonność do cnoty. Ach, chcąc być wierną obowiązkowi, ileż zaparcia, ile walk i ofiar ponosić musiałam! Ciągle w zapasach, [...]
[...] stkie godziny moje spokojne, wszystkie dnie pogo dne cnota bez przeszkody, łaska bez pracy, szczę ście bez wyrzutu. Ach! niezmienna ojczyzno nie winności i łaski, już cię utracić nie mogę! Ach od poczynku serca, spokoju duszy, nabywam cię prze [...]
[...] Ten zaś pokój i odpoczynek mam wspólny ze wszystkimi mieszkańcami, tej wesołej krainy. Ach! święty Sionie, jakże wielką jest prawdą, że tam gdzie się kończą mury Twoje, praca i walka się rozpoczyna, i że pokój stanowi zapory i grani [...]
[...] hojnością domu twego i strumieniem rozkoszy two jej napoisz je." (ps. 35 w 9). Ach! sam tylko Duch święty, duch mądrości i światła, którego Ojciec chwały udziela, może nam dać, mówi Paweł św., jakieś pojęcie o boga [...]
[...] nia duszy błogosławionej, budzi przecież w niej wraz większą chęć i żądanie takowej „Semper avidi et semper pleni." Ach jakaż radość, zawo ła ona dusza, jaka radość nowego ustroju, której teraz używam! Posiadam wszystko czego pragnę, [...]
[...] z Panem będziemy.” „Simul rapiemur in nubibus obwiam Christo in aera et sic semper cum Domino erimus." (I. Thes. 4.) Ach, ileż słodyczy, ile uro ku zawierają w sobie te słowa! Bóg zawsze zna mi, a my z Bogiem będziemy „Semper cum Do [...]
[...] Puszą iéy.... ach! to iedno co mnie martwi tyle, [...]
[...] Ja sam.... ia iednak żyię, ona tylko ginie? Boże dobry! raczyszże wybaczyć iey winie? Ach gdybymi wśród Niebian, w nadludzkim był stanie, Wspomnienie mnie iey losu dręczyć nieprzestanie: Zda się że iuż ią widzę z śród piekielney mary [...]
[...] Niech się w ponurą zimę każda pora zmieni, Niech się lato niewraca, wiosna nie zieleni. Ach! czemuż w puste iakie zayść nie mogę dzicze Gdzie wieczna mgła zakrywa natury oblicze, Gdziebym więcey nie słyszał, prócz wody łoskotu [...]
[...] Pamiętasz przyiacielu! z iakim to zapałem, W Paryżu domek pieszczot miłości stawiałem. Ach iak milszą mi teraz nierównie zabawą, Dół kopać, gdzie robactwa mam się zostać strawą. Myśli moie i teraz próźnemi nie były. [...]
[...] Pódźżeż teraz prawdziwszych pokosztować zemną. Blednieiesz na tę radę i wzdrygasz się na nie Trwoży cię ta odludność – ach błędne mniemanie! wierzay mi, smak roskoszy nie iest nam nie znany, Zsyła ią często Niebo, i w te smutne ściany. [...]
[...] Oczy nieśmiertelności ogniem się iskrzyły, I chociaż iuż gasnące strwożone nie były. Ach czemuż śmierć kochanki moiey była inna? Przyiacielu myśl o tém przerażać powinna; Otoczeni na koło śmierci narzędziami, [...]
[...] Przyydź mówię zwodnym świata nie łudź się obrazem, Bespieczniey nam tu będzie żyć dla nieba razem. Ach boday i zestarzeć w iednémże mieszkaniu, Zostawić wraz spoione ręce przy skonaniu, Widzieć wzaiem ostatnie przyiaciela tchnienie: [...]
[...] Szuka się w was, lecz sama siebie nie pqznaie, * Serć wasze umilkły duch wreście ustawą, . , , • ; * Ale ach przyydzie pora i iuż może blisko • [...]
[...] Próżno go było szukać wtey smutney ustawie, Alem ie w gruncie sercą znalazł zapisane, | Ach? już wkróte dać z niego sprawę na Sąd stanę. Wczém ieźli zgryzotiakich trapię się goryczą, To stąd żem się tą udał drogą niewolniczą, [...]
[...] Bodaybym raz ostatni w tę się czołgał drogę, Brzydzę się nią lecz przecie opuszczać nie mogą, Idę – ale ach! ieśli lat trzydziestu nędza, Włos ten siwy którego praca nie oszczędza, Jeźli te ięki i łzy których strumień ścieka, [...]
[...] ukochać tego nowego Boga, a tem więcej czy potra ficie mu nieść pokłon waszego uwielbienia? Ach! widzicie to dobrze sami, że to bożyszcze, które stawiają na najwyższych szczytach świata ide alnego, ten Bóg mniej jest niż jaka kamienna statua; [...]
[...] powie, że sami go za nic macie, żadnego niedajecie mu pokłonu wy, samiż jego wynalazcy. Ach! ten Bóg waszej metafizyki i wyrafinowanej wiedzy, niechby był tem, co tylko chcecie, ideałem, ideą, abstrakcją, absolutem; niechby był Bogiem ar [...]
[...] dlitwa, wielbi cała istota nasza; Bogiem ludzkości, która cierpi, ludzkości, która w cierpieniu i łzach pada przed nim na kolana. Ach! jeżeli taki Bóg wam wystarcza, jeżeli uspokaja razem wasze serce, wasze sumienie, wasz rozum, oddajcie pokłon Bogu takiemu, [...]
[...] Biada narodom, które takim bogom oddają pokłon! i biada tym, którzy taką cześć zaprowadzają na ziemi! Ach! podczas gdy zwolennicy albo ślepowrony metafizyki radykalnie ateuszowskiej, silą się na odda nie obłudnego pokłonu tej ostatniej mrzonce Boga; [...]
[...] wistości, cóż znaczą owe kłamliwe orzeczenia aksio matu rodnego i formuł twórczych? Ach! zostawcie nam, wołamy z mówcą, nasze stworzenie świata, gdzie życie i istoty skończone wy [...]
[...] dzą i filozofją rzeczy. Jakaż to wiedza, jaka filozofja, się, pomiędzy nami i wami jest przepaść, co przegra dobry Boże! dza niedorzeczność od prawdy, nieskończoność od ni Mówca potem posuwa się do zbicia tego rażą- cestwa. Metafora, powiadacie; ach pojmujemy was; cego niedorzecznością samą systemu. Zapytuje więc wasza cudaczna formuła niczem więcej niejest wasz [...]
[...] w skutek czego przechodzi on z nicestwa do bytu, albo z nieistnienia do istnienia? Wszystko się rozpoczyna! Ach! zatrzymajmy się na tem słówku. Myśl wasza skacze tu jak lekka sko czka nad przepaścią nicości. Na samym punkcie wyj [...]
[...] to mglistość pierwotna, mglistość mglistości, z której wyszły potem słońca, gwiazdy, światy wszystkie! Ach! jakże to wygodna rzecz wszystko zaczynać i tło maczyć wszystko mglistością. Niepotrzebne już niech się stanie światło stworzenia, lecz też także musimy [...]
[...] naszego cichego gaju zielone smugi przechodzi, nasze gniazdka błogosławi i wszelkie stworzenie przejmuje tchnieniem swej niebieskiej miłości. Ach! wtenczas ka żdy listek na drzewie szeleści z zachwytu, zdrój wyśpie wuje w głos jak dziecię w słodkiem marzeniu, a wszy [...]
[...] zagrać w jego duszy, aby chwilę spoczął i odetchnął z ziemskiego bólu. On tak mnie i was ptaszki serde cznie miłował; pleban powinien ozdrowieć! Ach co to było za szczebiotanie i dziękczynienie i uwielbienie, serce mogłoby pęknąć z radości" –i przy tych słowach [...]
[...] abyście wy, którzyście wszystko widzieli, niedostrzegli tam tego, co się w każdej mowie ludzkiej znachodzi, Boga, tak Boga i zawsze Boga! Ach! Bóg ten, na zawsze pozostanie we wszystkich językach ludzkich, nieusunie go stamtąd wasza krytyka, a wszystkie wasze [...]
[...] mówicie, że boskość jest jednocześnie i mojem dzie łem i moją chimerą, i że ja, ludzkość, padając na ko lana, oddaję pokłon Bogu wymarzonemu. Ach! to już za wiele zuchwalstwa; całe moje przeświadczenie, su mienie moje, wszystkie języki, wszystkie religje, całe [...]
[...] innej nauki? Nic zapewne, chyba wstydzić się i za rumienić za ludzi, którzy wstyd starli ze swego czoła i zasłonić twarz swoję. Ach! jeżeli niema Boga, i jeżeli ludy wierzyć weń przestaną, na co wyjdzie pytam was, w oczach nietylko apostoła, lecz w oczach [...]
[...] jakiemuś nędznikowi udało się wziąść do rąk słońce i wstrzymać je, by niewschodziło nad naszemi gło wami, nieoświecało naszych oczu! Ach! byłaby to noc, noc ciemna. Coś podobnego powstaje w świecie nau kowym, gdzie zagaszono i wygluzowano pojęcie Boga. [...]
[...] że nasi uczeni ateusze po większej części nieprzyznają się do ateizmu. - - Ach! gdyby pośród nas stanął choć mały ko ściołek ateizmu, gdzie śpiewanoby chórem credo bez bożności; ach! gdybyśmy zasłyszeli dziś jeszcze sektę [...]
[...] w krzaki malin wpadały. Przy tej zabawie stracił je dnego razu równowagę, wpadł w leśny potok i utonął. Ach! najukochańsze dziecko! Dziewka co chwast w bli skości dla bydełka zbierała, wydobyła go i złożyła na polnych kwiatkach. O! jak rodzice nad tem dzieckiem [...]
[...] i niósł je na stromą górę do grobu przy parafjalnym kościele. Ach! dzieci, dzieci, była to rozdzierająca serce po dróż, która wiele tysięcy łez kosztowała, ojciec tyle płakał, że wszystkie łzy wylał, a sam od nich przemókł, [...]
[...] O Jezusowych cudach powiada! I o miłości zadziwiającej! Ach! ona także dziwnie szczęśliwa, Choć nie potrafi czuć szczęścia swego; U stóp Jezusa ciągle przebywa, [...]
[...] Przed tym ołtarzem w Świątyni Pana Ach! jeszcze jedna lampa tu płonie; Ona ludzkiemu oku nieznana I żywe serce bije w jej łonie. [...]
[...] Ach! ona także miejsca Świętego Strażniczką wierną; w każdej godzinie Zawsze pilnuje Króla naszego, [...]
[...] O! jeszcze, ach jeszcze Kościół na ziemi Jedną cudowną lampę posiada, Która w nim błyszczy promieńmi swemi, [...]
[...] Jako gwiazdeczka do swego słońca, By ją okryła promieńmi swemi. Ach! blask tej lampy co wiecznie płonie, Jezu najsłodszy ukaż przed nami! Niech w jej światłości dusza zatonie, [...]
[...] że już umarł, wziąłem go za rękę, lecz on oczy otwo rzył: - – Ach! to ty Ojcze, wyglądałem cię. Cóż się dzieje z tobą, moje dziecię. – Umieram Ojcze, dwie kule. i bagnet przez [...]
[...] cestwa i „stawanie się powszechne"!. A ludzie zowią to genezą rzeczy, rozpowiedzianą przez umiejętność! Ach! powiedźcie raczej, że to historyjka snu rozpo wiedziana przez błąd!... [...]
[...] się ustawicznie prawić nam o krytyce? o krytyce ję zyków i okrytyce religji, okrytyce początków i okry tyce etnograficznej, okrytyce historycznej? Ach! kiedy rozpowiadam o radykalnej różnicy między rzeczami a rzeczami, kiedy w dziedzinie wiedzy ludzkiej uznaję [...]
[...] tnastym wieku ery chrześcijańskiej odkryliście logikę rozumu, gdy genjusz wasz odnalazł wielką zasadę toż samości. Ach! nie, wasza zasada tożsamości całkiem niestanowi logiki rozumu, ona ją obala. Tak, jednym z najświetniejszych nabytków nowego waszego sce [...]
[...] wiarstwo jest szerokim gościńcem niegodziwości. Żeby czemuś stawić opór, trzeba koniecznie w coś wierzyć." Ach! mąż ten ma całą słuszność po sobie; tak jest, żeby komuś stawić opór, trzeba koniecznie w coś wierzyć. Rozumiem tu ten opór, co powstrzy [...]
[...] i utwierdzić mury budynku albo jego kopułę, nie po myśliwszy wprzód o postawieniu niewzruszonych fun damentów. Ach! zrozumiejmyż to wreszcie; złe, nie leży ani w pośrodku, ani w szczycie budowy, ono jest w samej podwalinie. [...]
[...] wszystkich i wobec wszystkich całą pełność prawdy i prawidła intelligencji, z siłą niepożytą, z nieporó wnaną powagą. Ach! ponieważ my katolikami jesteś my; ponieważ Pius IX jest ojcem naszym, posłuszni i ulegli synowie przyjmijmy słowo ojca: jest to sło [...]
[...] ale nas uczynił na obraz i podobieństwo swoje! Ach, jakże człowiek jest wielkim! „Człowiek stworzony przez miłość nie może żyć bez miłości albo kocha Boga, albo siebie, al [...]
[...] oczekiwać nie będziem, bo wszystko posiądziemy: bo któż myśli o nabyciu skarbu, gdy go już po siada? Ale miłość! Ach, odurzeni nią zostaniemy, w niej zatopieni, zgubieni w tym oceanie bożej miłości, pochłonieni, ogarnieni w tej niezmiernej [...]
[...] slawić umie! przeklęci od Boga, który tylko kochać i przebaczać umie, przeklęci, przeklęci bez ułaska wienia! przeklęci na zawsze! Ach jakież straszne nieszczęście!" Wszyscy słuchacze byli jakby przy tłoczeni. [...]
[...] nad przeszkodzeniem wzrostu kąkolowi, aby wszy-święty i nigdy już z niej nie wyszli, bo zachowali stkiego nie zagłuszył. niewinność. Szczęśliwe dusze, które rzec mogą „Szatan przychodzi zasiewać pokusy na naszej Bogu: „Panie jam zawsze do ciebie należał!... Ach, drodze, ale z pomocą łaski możemy je zwyciężyć, jakże to pięknie, jak wzniośle ofiarować Bogu swą możemy stłumić kąkol. Kąkol to nadewszystko młodość! jakież źródło radości i szczęścia! [...]
[...] już nie mogą nic innego robić, którzy wtedy do piero wyrzekają się grzechu, jak ich grzech sam opuści, ach, jakże ich żałować należy! Kto z roku na rok butwiał w złem, tarzał się do woli w błocie grzechu, to trzeba cudu, aby z tego wszystkiego [...]
[...] strony, jak gdyby nigdy żadnej chorobie nie ule gał, a jednak doktorzy o nim całkiem byli zwąt pili. Ach jakże jestem szczęśliwa! [...]
[...] bez draźliwości nerwowej znieść mogłam huczną muzykę. - - - Ach, jakże jestem szczęśliwą, mój Ojcze. Cześć św. Filomenie! Oby mi ta ukochana i droga Swię ta wyprosiła łaskę tę, abym zdrowia, które mi [...]
[...] grzesznikiem, klęczącym u stóp jego, w oschło ści i zatwardziałości, ten zapytał go z podzi wieniem: „Ach, mój ojcze, dla czegóż tak bar dzo płaczesz."–„Dla tego płaczę, odparł świąto bliwy kapłan, że ty płakać nie chcesz." - [...]
[...] się za mną zamknęłyija naraz znalazłem się z tym wzrokiem, który mię jak gromem uderzył. Szepną łem: „Ach, ks. proboszczu mam na ramieniu jakiś tłoczący mię ciężar." Głos anielskiej słodyczy, nie znanego dźwięku, zdawało mi się jakby nie z pier [...]
[...] od czasu pierwszej Kommunji . W czasie mego opowiadania skrapiał mię łzami i niekiedy wykrzy kiwał: „Ach, jakże Pan Bóg jest dobry, jakże cię kocha." Ciężar mię tłoczący znikł zupełnie „Mój przyjacielu dodał ks. Wianney, przyjdziesz do mnie [...]
[...] „ach bodajby podobało się niebu podobną od powiedź dać ku uniewinnieniu naszemu! Lecz nie! wszystko to jest dziełem przyjaźni, szlachetności [...]
[...] Święty Boże i t. d. Wszystkich braci naszych serca zadrżały na odgłos religijnego pienia, łza radości zapewne nie z je dnego oka wypłynęła. Ach bo nieuwierzycie co to za we sele dla duszy, gdy w oddaleniu pieśni swych ojców sły szymy. Grzmiały piersi wszystkich ochoczo, lud z kapłanem [...]
[...] dwóch miejscowych kapłanów z dwóch stron ołtarza klęczą cych, i na tę garstkę rodaków naszych, na kolanach że brżących jękiem i pieniem miłosierdzia bożego. Ach gdybyś to widział, niepowstrzymałbyś się pewno od łez i współ czucia. Już więc skończyło się błagalne pienie, już i nabo [...]
[...] scy. O moj Boże dni tylko parę w roku może poświęcić pa sterz, nauczyciel, pocieszyciel, tej maleńkiej trzodki opu szczonej i samopas po bezdrożach chodzącej. Ach, jak to wszystko mało dla zbawienia tylu zbłąkanych. Jakże ta trzod ka winna gorliwie słuchać głosu pasterza, a przez ten czas [...]
[...] duchowni. Tym porządkiem odbywa się tu całe nabożeń stwo pogrzebowe, i po odprawieniu zwyczajnych obrzędów na cmentarzu, następuje uczta w domu zmarłego. Ach! jakże zboczyłem od zaczętego przedmiotu, lecz wiem iż nie nadużyję cierpliwości waszej, drodzy wy moi. Chodzcież [...]
